Рауаж ету – тарату. Жүргізіп ұсталығын Мысыр Дәуіт, Үйреніп
теміршілік санағаттан. Үкімін күллі ғаламға
етіп рауаж, Сүлеймен дүр-
жақұттан тақ жасатқан
(Ерімбет). Раушан − анық, жарқын, нұр, сәуле. Құдірет жаратыпты жер мен көкті,
Көгертіп жер жүзіне түрлі шөпті. Аспанға ай мен күнді
раушан етіп,
Жұлдыздың есебі жоқ, жүдә, тіпті
(Нұртуған). Бұл дүния алты күнде болды
тамам, Жаһанға шамен камар етті
раушан. Адамды топырақтан сурет етіп,
Төбеден сол заматта жүгіртті жан
(Ерімбет). Тартылған суы айдындай, Жүзім
қалды қуарып. Жайнаған бақта қызыл гүл Жапырағы қурады
Раушанын күн
алып
(Нұртуған). Рахим (рақым, рахым) –
қайырымды, мейірімді, рақымды, кіші пейілді, ізгі ниетті, шапағатты. Машақат тартсақ дады әйлап, Жер бауырлап
құлаймыз Өгізшедей жатаған. Алла
рахим етпесе, Қаңғалап жүрміз қаңбақтай,
Аша алмай көзді қатадан
(Ерімбет). Бисмилла рахман
рахим, − деді молда
(Ү. Уайдин). Рахим итігіз...
(Ғ. Мүсірепов). Ресей мемлекетіне бағынышты
болып, адал қызмет қылмаққа ант аларға мен – Тәуекел оғлы Мәмет мырзаны
елші даражасында жібергенге
рахим етті, − деді
(Т. Ахтанов). Талап, еңбек,
терең ой, Қанағат,
рақым ойлап қой
(Абай). Сырт қарап отырған Абай әженің
кейде шерлі, кейде мейірбан
рақым күйін, өзін тербелтіп отырғандай сезінеді
(М. Әуезов). Көңілің түсер ме екен балдай ертіп, Ғашықтың көз жасына
рахым айлап
(Ақан сері). Абайдың алдына алақанын көлденең созып, орталық үйді
көрсетті: «Кіріңіз,
