210
Қазақ өнерінің антологиясы
Қоңыраулы найза қысқарып,
істік болып қалғанша.
Шарболат қылыш мұқалып,
Кездік болып қалғанша.
Айқасайық дәулетжан.
Ай, дәулетжан, дәулетжан,
тілімізден тіліміз,
Шайлығып сірә, қалғанша.
Бірімізді біріміз,
өңгеріп атқа салғанша,
Білегіміз талғанша.
саусағымыз
қалжырап,
Бастан жығаң салбырап,
дулыға жерге түскенше,
Шайқасайық, дәулетжан!
Дәулеткерей:
Шабытын бұл тілеген іркер емес,
Ақын ем, ақиқатты бүркелемес.
өлгенше айқасайық деп отырсың,
Күтпейді-ау екеумізден жұрт ерегес.
Келсең-кел,
сенен қорқар мен емеспін,
өлгенде көрген бұл да бір төбелес!
Болғанда екеумізге ел көпір шын,
дегендей екі ақыным тең көсілісін.
Жерден, көктен теңеуді жинап алып,
Қасымда қарсы қарап сен де тұрсың.
ителгі жеген қоян секілді деп,
енді сенің тілеген нең көпірсін?
Қоянның басын жұтып тояттап ап,
Жарбиған жапалақтай сен де отырсың.
өлеңдей келер болсақ нәрлі уызға,
Айтармыз ақындықпен әнді қызба.
Шымболаттың
тойына келген кезде,
Шындықты айтар ақын деп алдыңызда.
маған теңеу айтқаныңа рахмет,
демеймін тұлпарымды салды мұзға.
Шымболаттың тойына келген кезде,
өлеңнің уызына қандыңыз ба?
211
Айтыс VI том
тақырыпты талқылап айтар болсаң,
ұшық шығып кетпейді аузыңызға.
Аталы сөз күтеді ел арлы ақыннан,
Атадан ақын болып арда туған.
Бұқар жырау халықтың мұңын айтса,
Кенде емес еді ғой хан да ақылдан.
Кешегі
кеңес деген кесір қоғам,
Шымболаттың көзіне қан қатырған.
Шындық деп бар әлемге жар салуда,
заманның зарын айтып зарлатудан.
тілеген сен де солай жырласайшы,
той болып жатқан кезде алқа думан.
Шымболат ел көңлінде мәңгі қалар,
Шындықтың шолпанындай таңда туған.
Достарыңызбен бөлісу: