Iii beynəlxalq türk dünyasi araşdirmalari simpoziumu III. Uluslararasi türk dünyasi araştirmalari sempozyumu ІІІ халықаралық ТҮркі әлемі зерттеулері симпозиумы
Keywords: Classical Turkish literature, poets of Samarkand, collection of biographies GİRİŞ
жүктеу/скачать 42,43 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 8. Mevlânâ Muhammed Âlim-i Semerkandî
- 10. Hace Fazlullah-i Ebu’l-Leysî
- 13. Mevlânâ Mîr-İ Karşî
- 18. Mevlânâ Hâcî-i Sogdî
- Çeşitli Sebeplerle Semerkant’ta Bulunan Diğer Şairler 26. Mevlânâ Safâyî
- 30. Mevlânâ Muhammed-i Bedahşî
- SONUÇ
- ҚОРАҚАЛПОҚ ТИЛИДАГИ СИФАТ ЯСОВЧИ -ҒЫР//-ГИР, -ҚЫР//-КИР АФФИКСИНИНГ ВАЗИФАСИ ВА МАЪНОЛАРИ ҲАҚИДА
- Резюме
Keywords: Classical Turkish literature, poets of Samarkand, collection of biographies GİRİŞ Bu çalışmamızda, yüzyıllarca Türk ve İslam medeniyetinin en önemli kültür ve medeniyet şehri olan Semerkant’ta yetişen ve tezkirelerde kaydedilen divan şairleri tanıtılacaktır. Bilindiği üzere Türk edebiyatında tezkire yazma geleneği ilk defa 15. yüzyılda Ali Şîr Nevâyî’nin Mecâlisü’n-Nefâyis adlı eseri ile başlamıştır. Anadolu (Osmanlı) sahasında ise ilk defa 16. yüzyılda Sehi Bey’in Heşt Behişt adlı eseriyle başlayan tezkire yazma geleneği, 20. yüzyıla kadar kesintisiz devam etmiş yaklaşık olarak 38 tezkire yazılmıştır. Semerkant, bugün Özbekistan sınırları içinde olup, Türk ve İslam medeniyetinin en önemli tarihî merkezlerindendir. “Semerkant adı hakkında çeşitli rivayetler vardır. Bunlardan biri de İskender’in çok sevdiği cariyesi Semer’le ilgilidir. Semer hastalanınca hekimler ona havası, suyu güzel bir yere yerleşmesini tavsiye ederler. İskender, Semer’i şehrin bulunduğu yere gönderir; cariye burada sağlığına kavuşunca şehir kurulur ve adına Semerkand denir. (Yeniterzi 2010:325). “Şehrin adının şehrin nispet edildiği şahsın ismi olan Semer ile Soğdca’da “şehir” veya “yerleşim birimi” anlamındaki “kent / kant” kelimesinden meydana gelmiştir. Semerkant şehri ilk dönemlerde bütün Maverünnehr’in ardından Soğd bölgesinin yönetim merkezi olmuştur. İslam coğrafyacılarının ve bazı seyyahların cennete benzettikleri bir mevkidedir.” (Aydınlı 2009: 481). Aydınlı (2009: 481)’ya göre, Semerkant’ın kalıntılarına adı verilen efsanevi Türk hükümdarlarından Efrâsiyab (Alper Tunga)’ın yaklaşık olarak 335 yıllarında şehrin bulunduğu bölgeyi egemenlik altına aldığı rivayet edilmektedir… Göktürkler 562 yılında şehri ele geçirmiş, 659’da Batı Göktürk Devletinin yıkılmasıyla şehir Çinlilerin eline geçmiş ancak bu tarihlerde Türk nüfusunun kuvvetli etkileri devam etmiştir. Çin’den (İpek yolu) Türk ülkeleri, Hindistan ve Afganistan’dan (Baharat yolu) Merv ve Buhara üzerinden İran’dan gelen çok önemli ticaret yollarının kesişme noktası olan mükemmel bir coğrafyada yer alan Semerkant’ın önemli bir kültür ve ticaret merkezi olmasını sağlamıştır. (Aydınlı 2009: 482).
Niğde Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi TDE Bölümü, bcinar67@gmail.com 124 III. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu Semerkant, farklı dönemlerde çok sayıda büyük âlimin yetiştiği bir şehirdir. “Şâfi fıkhının öncülerinden İbn Hibban, meşhur fakihlerden Ebu’l-Leys es-Semerkandî, Semerkand’ın Mâturid mahallesinde doğup büyüyen İmam Mâturîdî, Uluğ Bey ve Ali Kuşçu bunların başında gelmektedir.” (Aydınlı 2009: 483). Semerkant 999 tarihinde Karahanlılar’ın, 1089 tarihinde Büyük Selçukluların, 13. yüzyılın başlarında Harizmşahların, 1220 tarihinde Moğol hükümdarı Cengiz Han’ın, 1369’da Timur’un, 1500’de Özbek hükümdarı Şeybânî Han’ın hâkimiyetine girmiştir. 1868 yılına kadar Özbek Hanlarının hâkimiyetinde kalan Semerkant, 14 Mayıs 1868’de Rusların eline geçmiştir. Bu gün Semerkant, 1 Eylül 1991’de bağımsızlığını ilan eden Özbekistan Cumhuriyeti sınırları içinde olup, 2008 yılı nüfus sayımına göre şehrin nüfusu 353.000 olarak tahmin edilmektedir. 1
1.Şâhid ‘Abdu’r-Rezzâk-ı Semerkandî. Bin yüz otuz yedi (h.1137/ m. 1724) senesinde İstanbul’da hayâtda idi. (Beliğ, Nuhbetü’l-Âsâr li Zeyl-i Zübdetü’l- Eşâr, 221).
Semerkandlıdır. Hindistan ve Arabistan’a gitmiş, Hac’dan sonra İstanbul’a yerleşmiştir. Muamma yazmada, aruz ve kafiyeli Farsça şiirler söylemekte ustadır. Ayrıca mühendislik ve astronomide yeteneklidir. (Ahdî, Gülşen-i Şuârâ: 439). 3. Gamî “Mevlânâ Yusuf Fenârî’nin oğlu Ali’dir. Öğrenme tutkusundan dolayı Acem ülkesine gitmiş, Herat, Semerkant ve Buhârâ’da uzun süre kalmıştır. Sultan Bâyezid Han döneminde yine Rum’a dönmüş, bir iki medreseden sonra Bursa kadısı, sonra bir kez on yıl, bir kez de sekiz yıl olmak üzere kadıaskerlik yapmıştır. Kendisi demiştir ki: Acem’den gelirken ezberimdeki gazelleri saydım 10.000’den çoktu. Öteki erdemlerinden başka âb-ı hayât gibi nazmı vardır.” (Beyânî, Tezkiretü’ş-şuarâ: 139; Hasan Çelebi, Tezkiretü’ş-şuarâ: 144). 4.Âgâh Semerkanlıdır. Asıl adı Mehmed Bulak’tır. Semerkand’dan Diyarbakır’a gelip buraya yerleşmiştir. Elli yıl Diyarbakır’da yaşamıştır. Farsça Divan’ı ve Türkçe Divan’ı vardır. (Sâlim, Tezkiretü’ş-şu’arâ: 220). Beliğ’e göre Âgâh, Diyarbakır’da ölmüş, Özbek şairlerindendir. (Beliğ, Nuhbetü’l-Âsâr li Zeyl-i Zübdetü’l- Eşâr: 19). Safâyî’ye göre ise Âgâh, Buharalıdır. Nakşibendî tarikatına mensuptur. Türkçe ve Farsça şiir söylemekte mahirdir. Müretteb bir Divân’ı olup, h. 1120 / m. 1708 ‘de vefat ermiştir. (Safâyî, Tezkire-i Safâyî: 92). 5. Eda Sultan Hân Hâce Ubeydullah-ı Ahrâr hazretleri neslinden olup Semerkand asıllıdır. Bunlar dört kardeştir. Biri Eda, biri Bâkır Hân ve biri Mahmûd Hân ve biri Îşân Hân’dır. Mahmûd Hân hariç hepsi şairdir. (Ârif Hikmet, Arif Hikmet Tezkiresi: 45). 6. Rûhânî Semerkanlıdır. Nazîrî-i Buhârî’ye göre, h. 1232 / m.1816 senesinde vefat etmiştir. Abdülkerim’e göre, tahminen h. 1234 / m. 1818 senesinde vefat etmiştir. Edâ mahlaslı Sultan Han’ın meclisinde, Sultan Han ile Kel ‘İnayet adında iki şair, latîfe ile Ruhânî’yi hicv itmişlerdir. Nazîrî’ye göre bu beyit, Şâhid-i Semerkandî’nin olup ancak tahrir olunan birkaç tercüme, Şâhidin hallerine uygun olduğundan Rûhânî mahlasını almıştır. (Ârif Hikmet, Arif Hikmet Tezkiresi: 83). 7. Mevlânâ Bisâtî “Semerkand’dandır. Şuh (şen) tabiatı var imiş, fakat pek sıradan kişiymiş. Kabri Semerkand’dadır.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 326).
“Semerkand âlimlerindendir. Uluğ Beğ Mîrzâ ile birlikte okur ve sohbet ederdi, fakat son derece cesur, şuh tabiatlı ve donuk gözlü kişi idi. Münakaşada çok küstahça sözler söyler ve cevaplar verirdi. Saltanat padişahı tahammül edemeyip onun Semerkand’ı terk etmesine karar verince Herî’ye geldi.
1 Ayrıntılı bilgi için bk. Aydınlı 2009: 481-484. Ayrıca Semerkant’taki mimarî yapı ve özellikleri hakkında geniş bilgi için bk. Çoruhlu 2009: 484-486. 125 Prof. Dr. Bekir Çınar/Tezkirelere Göre Semerkantlı Dîvân Şairleri Burada Mevlânâ’nın gelişi ganimet bilinince yerleşti. Mevlânâ Herî’de defnedilmiştir.” (Mecâlisü’n-
“Fazıl kişiymiş. Uluğ Beg Mîrzâ zamanında Semerkand’da şairler onun güzel şiir söylediğini kabul ederlermiş. Mîrzâ’nın da ona çok iltifatı varmış.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 334).
“Semerkand’ın ileri gelenlerindendir. Fakih Ebu’l-Leys’in evlâdıdır. Fıkıhta onun için Ebû Hanîfe-i Sânî (İkinci Ebû Hanîfe) derlerdi. Arap dili ve edebiyatında İbn-i Hâcib’e denk tutarlardı. Seyyid Şerîf’in şâgirdi idi. Seyyif kendi hatları ile (el yazılarıyla) ilim sahasında ders vermesi hususunda icazetname yazmıştı. Fakir iki yıl onun huzurunda ders gördüm. Semerkand âlimlerinin âlimi olmasına rağmen bana öylesine iltifatı vardı ki benim için “evlat” derdi. Şiir ve muammaya da meyli vardı. Hâce Semerkand’da Tanrı rahmetine kavuştu ve kendi hankahında ceddinin künbedine defnedildi.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 347).
11. Harîmî Kalender “Semerkand vilayetinden idi. İlim öğrenmeye istekliydi. Kabri Semerkand’dadır.” (Mecâlisü’n- Nefâyis II: 367). 12. Mevlânâ Tarhanî “Endhôd’dan idi. Sipahilik yapardı. Bazı kibar kimselerin çocukları Semerkand’da hapse (esir) düştüklerinde Türkçe bir şiir söylemiştir. Kabri Endhôd’da imiş.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 368)
“Semerkand’da yaşardı. Pazarda sahaflık dükkânı vardı ve zarif kişiler orada toplanırlardı. Mevlânâ kendisini onların üstadı kabul ederdi. Hatâyî mahlasını kullanırdı. Semerkand’da âlemden göçtü. Medfeni oradadır.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 377). 14. Mevlânâ Cevherî “O da Semerkand’lıdır. Sabunhane müşrifi (nazırı) idi. Sabunhane yanında sokağın ortasında kendisi için küçük bir hücre yaptırmıştı. Aruz bilirdi ve bir Siyerü’n-nebî nazm etmişti. Kabri de Semerkand’dadır.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II, s.378). 15. Mevlânâ Hâverî “O da Semerkand’lıdır. Terzilik sanatına mensuptu. Bedîheyi (doğmaca şiiri) güzel söylerdi. Mizacı hayli şen idi. Kabri belli değildir.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 378).
“O da Semerkand’lıdır. Rahat mizaçlı ve güzel yüzlü genç idi. Genç yaşında vefat etti. Ömrü kısa olduğu için şöhreti de az oldu. Kabri kendi memleketindedir.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II, s.379).
“O da Semerkand’lıdır. Kötü huylu ve tuhaf bir kişi idi. Bazı gazelleri güzeldir. Semerkand’da vefat etti.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 379).
“Semerkand’lıdır ve o mülkün eşrafındandır. Her ne kadar tabiatından garip şeyler meydana gelse de bu beytinde hayli söz güzelliği ve çeşni bulunmaktadır. Kabri kendi mülkündedir.” (Mecâlisü’n-
“Semerkand’lıdır. Güzelliklerde Seyyid Kurâze’nin dengi, belki de ondan fazladır. Herî’de idi, bir fesada karışınca katline hükmedildi. Hapse atılmasını sağlamak için pek çok zahmet çekildi. Bir zaman sonra hapisten kaçtı. Şu an Semerkand’da meclislerde Seyyid Kurâze ile beraber bulunmaktadır, ondan hem çekinir hem de saldırırdı; mecliste bulunanlardan eza görmekte de en büyük destekçisidir.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 403). 20. Hace Hurd “Semerkand tahtının yegâne sorumlu kadısıdır ve Uluğ Big Mîrzâ medresesinin müderrisidir. Fazilet ve kemal, akıl ve bilgi ziyneti ile donanmış ve züht ve takva, güzel ahlak süsü ile bezenmiş olmakla beraber, bunca meşgaleler ve işler ile tabiat letafeti sebebiyle, nazım, inşa, tarih ve muamma 126 III. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu fenninde de meşguliyet göstermektedir. Abdâl’dan olduğunu söyledikleri Baba Hudây-dâd, Semerkand’da vefât ettiğinde, vefatının tarihi “meczûb-ı sâlik” sözüyle tespit edilmiştir. Fakirin vakfiyesinin tarihini “min vakf-ı Alî-Şîr” sözüyle tespit etmiştir. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 499).
“Horasan ve Semerkand’da bulunanlar arasında onu bilmeyen kişi yoktur. Halinde kusurdan söz etmek için çok utanmaz olmak gerek. Ebu’l-Bereke, Şehr-i Sebz’de kadı idi. Padişah katında onun zulmünden adalet isteyen (şikâyetçi) çok olması sebebiyle görevinden azledildi ve Horasan’a geldi. Burada dahi garip işler yaptı. Burada da duramadan Semerkand’a vardı. Oradaki devlet erkânını, bir müddetten beri boş olan kadılık görevini kendisine vermelerine yardımcı olmaları için iknaya çalıştı. Onun taraftarları, “O mansıp (makam) sahipsizdir, biz uygun kişiyi bulduk.” diyerek bir elbise ile padişaha arz için gönderdiler. Padişah, “O ne kadar da kötü fiilli ve bahtsız kişi olsa da önceki kadıdan daha iyidir.” demiş.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 500).
“İhlâsiyye hankahında tahsil yapmaktadır. Adı Abdu’l-mü’min’dir, mahlası adına uygundur, kendisi Semerkand’lıdır. Tabiatında yumuşaklık bulunmaktadır.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 502).
“Semerkand bölgesinin Ferket denilen mevziindendir. Çoğu zaman Horâsân’da Herât şehrinde olurdu. Bazen ders okur bazen de derbeder yaşardı. İrfan sahibi olduğunu göstermeye meraklıydı. Irak tarafına gitti ve ne olduğu bilinmedi.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 502). 24. Halil Sultan “Sultanlar sultanı Hazretleri’nin saltanatından sonra Semerkand tahtına oturdu. Zarif kişiler ve şairler meclisinde toplanırlardı. Kendisinin de şiir söylediği meşhurdur, öyle ki Hâce İsmetu’llâh divanını öven bir kaside yazmıştır. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 516). 25. Sultan Alî Mîrzâ “Hâlâ Semerkand mülkünde saltanat tahtında oturmaktadır. Tabiatının nazma meyilli olduğunu söylerler. (Mecâlisü’n-Nefâyis II, 523).
“Endican’lıdır. Sade (temiz) yüzlü idi ve sade yiğitler sohbetine düşkün idi. Tabiatından bazen güzel şeylerin gelmesi kendi sadeliğine aykırı idi. Semerkand mülkünde vefat etti.” (Mecâlisü’n-Nefâyis
“Mâverâ’ü’n-nehr’dendir. Semerkand halkı ona pek inanır ve överlerdi. Hepsi bir yana onun Mevlânâ Lutfî’nin bütün güzel şiirlerini kendisine mâl ettiğini söylerler. Kabri de o taraflardadır. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 385). 28. Muhammed Alî “Garîbî mahlasını kullanırdı. O da fakirin dayısıdır. Mîr Sa’îd-i Kâbilî’nin küçük kardeşidir. Hoş sözlü, hoş yaradılışlı ve dertli genç idi. Pek çok sazı güzel çalardı. Sesi ve usulü de güzeldi. Musiki ilminden haberi vardı. Güzel hat yazardı. Her ne kadar bu fakirin soyu ve ailesi Hüseyn-i Baykara’nın emektar köleleri ve atadan bendeleri ise de yukarıda zikredilen maharetleri sebebiyle Hüseyn-i Baykara’nın iltifat ve inayeti ona diğerlerinden fazla idi. Sultân-ı Sahib-kırân hizmetinde gurbeti seçip Semerkand’da kaldığında ağabeyinin katili onu da şehitlik mertebesine eriştirdi. Kabri belli değildir. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 388). 29. Mîrzâ Big “İnsanlık ve güzel ahlakta Horâsân ve Semerkand mülkünde eşsiz idi. Huy, anlayış ve debdebe bakımından bu iki mülk gençleri arasında zamanının önde gelenlerindendi. Mezarı Semerkand mahfuzasında Ahmed Hâcî Beg, Allah ona esenlik versin, medresesinde belirli medfenlerdendir. Mekânı cennet bahçesi, ruhuna da Ferdevs-i a’lâ mekân olsun. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 389).
“Kunduz’un İşkemîş adlı kentindendir. Gençken oradan çıkıp tahsil için Semerkand’a vardı. Bir zaman orada ders gördükten sonra Herî’ye geldi. Tahsilini tamamlayacağı sıra tabiatının fazlaca zevke
127 Prof. Dr. Bekir Çınar/Tezkirelere Göre Semerkantlı Dîvân Şairleri düşkünlüğü ve dostlarının hatırı sebebiyle ayağa düştü (sefil oldu). Rintlik yolunu o mertebeye ulaştırdı ki yâ mest yahut mahmur hâlde, baş ve ayağı çıplak sokaklarda ve pazar yerinde dolaşırdı. Sonunda Hâdi (Allah) kendisine tevbe nasip etti ve onu doğru yola soktu. Muamma fenninde bir risale yazmıştır ki halk arasında meşhur ve yaygındır. Muammadan başka nazımları da vardır. (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 463). 31. Mevlânâ Sâfî “Mevlânâ Hüseyn-i Vâiz’in oğludur. Fazlasıyla derviş mizaçlı, fâni tavırlı ve bilgin gençtir. Herî’den Semerkand’a Hâce Ubeydullah-ı Ahrâr Hazretleri’nin, Allah ona rahmet eylesin, sohbetine müşerref olmak için vardı. Derler ki orada kabul edilmek şerefine erişip irşat ve telkin saadetiyle yücelip tekrar Horasan’a geldi. Tabiatı güzeldir.” (Mecâlisü’n-Nefâyis II: 468).
“Kendi zamanının eşsiz kimselerinden olan Sultân Melek-i Kaşgarî’nin oğludur. “Vefâyî” mahlasını kullanır. Horasan’da yetişti. Herât Dâru’s-saltana’sında (saltanat merkezinde) on yıla yakın hükümet etti. Bir müddet istiklal ile emirlik ve istikrar ile padişahına naiplik kıldı ve hiç kimse ondan itiraza sebep olan sert bir hakaret nakletmedi. Bununla beraber Big’in sipahilikte yiğitlik ve kahramanlığını tanıyan herkes kabul eder. Tabiatı da güzeldir. Nazma çok iltifat eder.” (Mecâlisü’n- Nefâyis II: 499). 33. Timür Küregen “Hükümdarlık şecerelerinin bostanı ve sultanlık cevherlerinin ummanı, kiram (kutluluk) sahibi cihangir hakan Timur Küregen, Allah onun delilini nurlu kılsın, her ne kadar şiir söylemeye iltifat etmezler ise de, nazmı ve nesri öylesine yerinde ve güzel okurlardı ki onun gibi bir beyit okumak bin güzel beyit söylemeye bedeldi. İdrak ve anlayış sahipleri bilir ki yıllar, belki devirlerde bu şekilde lâtif söz kemal ve fazilet sahiplerinde görülmez. Sultân-ı Sâhib-kırân’ın meclisinde daima güzel beyitler ve hoş sözler dile getirilirdi, bu dahi atadan mirastır.”
(Mecâlisü’n-Nefâyis II: 513). SONUÇ Bu araştırmamızın sonunda, tezkirelerde Semerkant’ta doğan veya yaşayan 33 şair tespit ettik. Bu 33 şairden Semerkant ile doğrudan veya dolaylı münasebeti olan, eğitim, seyahat vb. için Semerkant’a gelen veya sadece kabri burada olan 8 şair tezkirelerde kayıtlıdır. Tezkirelerde kaydedilen 33 şairden 27 tanesi hakkında Ali Şîr Nevâyî’nin Mecâlisü’n-Nefâyis adlı eserinde bilgi verilmekte olup, 15. yüzyıla kadar yetişmiş olan şairlerdir. Kalan 6 şair hakkında Osmanlı sahasında yazılan tezkireler bilgi vermektedir. Geçmiş yüzyıllarda Türkçe konuşan topluluklar, Semerkant, Buhara, Herat, Kırım, Afganistan, Irak, Tebriz ve Nahçivan’dan Balkan ülkelerine kadar birçok ülke ve şehirde ortak duygularda birleşmiştir. Bu birlikteliğin en önemli göstergesi biri birilerinin yazdığı eserleri okuyan, anlayan ve aynı hisleri duyan nesillerin var oluşudur. Ortak ilim, kültür ve âlimlerimizi yeniden gereği gibi tanımak, geçmiş yüzyıllarla bağlarımızı yeniden kuracak, bizleri aslımıza yeniden döndürecek ve “kökü mazide olan âti” olma bilincimizi güçlendirecektir.
Abdulkadiroğlu, A. (1985), İsmail Beliğ Nuhbetü’l-Âsâr li Zeyli Zübdeti’l-Eşâr, Gazi Üniversitesi Yay., Ankara. Aydınlı, O. (2009). “Semerkant”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, C. 36, TDV Yay., İstanbul. Çapan, P. (2005). Mustafa Safâyî Efendi Tezkire-i Safâyî (Nuhbetü’l-Âsâr Min Fevâidi’l-Eşâr) İnceleme Metin İndeks, AKMB Yay., Ankara. Çoruhlu, Y. (2009). “Semerkant-Mimari”, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, C. 36, TDV Yay., İstanbul. Eraslan, K. (2001). Alî Şîr Nevâi Mecâlisü’n-Nefâyis I-II, TDK Yay., Ankara. Erdem, S. (2014). Arif Hikmet Tezkire-i Şuarâ İnceleme-Çeviriyazı-İndeksli Tıpkıbasım, TTK Yay., Ankara. İnce, A. (2005). Sâlim Efendi Tezkiretü’ş-şu’arâ, AKMB Yay., Ankara. İpekten, H.-vd. (1988). Tezkirelere Göre Divan Edebiyatı İsimler Sözlüğü, KTB Yay., Ankara. İpekten, H. (1991). Türk Edebiyatı Kaynaklarından Türkçe Şu’arâ Tezkireleri, Atatürk Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Yay., Erzurum. İsen, M.-vd. (2002). Şair Tezkireleri, Grafiker Yay., Ankara. Kutluk, İ.(1997). Beyânî Mustafa Bin Cârullah Tezkiretü’ş-şuarâ, TTK Yay., Ankara. Kutluk, İ. (1989). Kınalızâde Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-şuarâ I-II,TTK Yay., Ankara. Levent, A. S. (1998). Türk Edebiyatı Tarihi I, TTK Yay., Ankara. Tuman, M. N (2001). Tuhfe-i Nâ’ilî I-II, hzl., Cemal Kurnaz-Mustafa Tatçı, Bizim Büro Yay., Ankara. Solmaz, S. (2005). Ahdînin Gülşen-i Şuârâsı,, AKMB Yay., Ankara. Sungurhan, A. (2008). Beyânî Tezkiretü’ş-şuarâ, KTB Yay., Ankara.
128 III. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu Sungurhan, A. (2009). Kınalızâde Hasan Çelebi Kınalızade Hasan Çelebi Tezkiretü’ş-şuarâ, KTB Yay., Ankara. Şemseddin Sami. (1996). Kamusu’l-A’lâm Tıpkıbasım Faksimile, Kaşkar Neşriyat Ankara. Yeniterzi, E. (2010). “Klasik Türk Şiirinde Ülke ve Şehirlerin Meşhur Özellikleri”, Uluslararası Sosyal
http://www.sosyalarastirmalar.com/cilt3/sayi15pdf/ yeniterzi_emine. pdf (E.T. 02.02.2016). ҚОРАҚАЛПОҚ ТИЛИДАГИ СИФАТ ЯСОВЧИ -ҒЫР//-ГИР, -ҚЫР//-КИР АФФИКСИНИНГ ВАЗИФАСИ ВА МАЪНОЛАРИ ҲАҚИДА Даулетназар Бекназарович СЕЙТКАСЫМОВ
ва маънолари кўрсатилган. Калит сўзлар: сифат, аффикс, маъно, асос, феъл асоси, белги, контекст, кўчма маъно, синонимия, омонимия, сўз туркумлари. жүктеу/скачать 42,43 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|