28
оны түсiндiрудегi өзiндiк ғылыми көзқарасты бiр арнаға тоғыстыра отырып,
тиянақты пiкiр қорытуға негiзделедi. Герменевтика жайында кеңiрек
мағлұмат алуды ойласаң, М.М.Бахтин еңбектерiн қарап шыққаның дұрыс.
Сұрақ. Әдебиеттану ғылымының дамуына ықпал еткен кезеңдер, тарихи
тұлғалар, олардың аталмыш ғылым дамуына қосқан үлесi жайында не айтуға
болады?
Жауап. Адамзат тарихының бастау тұсында өнер мен ғылым бiртұтас
кейiпте, яғни айналадағы табиғат жұмбақтарының тылсым сырларын танып-
бiлуге құштарлық көрiнiсi ретiнде пайда болғанын бiлемiз. Соған сәйкес,
өнертану мен әдебиеттанудың iлкi нышандарын да
ықылым замандар
еншiсiндегi мифологиялық түсiнiктерден iздегенiмiз жөн. Ал өнер
жайындағы ең алғашқы пiкiрлер ежелгi дәуiрлер ескерткiштерiнде, мәселен,
қытайдың б.д.д. XIV–V ғасырлардағы
“Шуцзин” (“Әпсаналар кiтабы”)
жинағында, б.д.д. X – II ғасырлардағы
үндi ведалары мен б.д.д. VIII–VII
ғасырлардағы ежелгi гректiң
“Илиадасы” мен “Одиссеясында” ұшырасады.
Өнер мен әдебиеттiң алғашқы концепциялары
антикалық дәуiр
ойшылдарының еңбектерiнде негiзделе бастады. Эстетикалық мәселелердi
обьективтiк идеализм тұрғысынан қарастырған
Платон (шамамен б.д.д.
428/427 – 348/347 ж.ж.) өнердегi сұлулықты, оның гносеологиялық табиғаты,
тәрбиелеушiлiк
қызметi жайында пiкiрлер айтып, өнер мен әдебиет
теориясына қатысты маңызды тұжырымдар жасады. Ең маңызды пiкiрлерiнiң
бiрi – әдебиеттi
эпос, лирика, драма сияқты тектерге жiктеудi дәйектеуi
болып табылады.
Достарыңызбен бөлісу: